Dyskusja wokół dzisiejszego marszu Rosjan toczy się wokół dwóch problemów: faktu przemarszu jako takiego i kwestii eksponowania symboli komunistycznych.
Pierwsza sprawa to wdzięczna, choć groźna przestrzeń do gdybania, co złego może się wydarzyć. Jak będzie, dowiemy się dziś, co można było napisać, chyba zostało napisane. Wszystko zależy od tego, czy mamy do czynienia z marszem kibiców (jak to aktualnie się przedstawia i jak wynika z późniejszych zapowiedzi), czy z demonstracją rosyjskiego imperializmu w samym centrum Warszawy, jak to wyglądało z pierwszych zapowiedzi i czego większość dyskutujących ma prawo się obawiać. Trudno się temu dziwić, zastanawia mnie jednak coś innego. Cała dyskusja wokół sierpa i młota opiera się na oburzeniu eksponowaniem symboli komunistycznych i jako takie rozpala wyobraźnię polemistów. Nawet po naszej stronie. Tymczasem, o ile symbole komunistyczne eksponuje sobie pierwszy lepszy bałwan z mordercą na koszulce, o tyle Rosjanin z sierpem i młotem eksponuje coś zupełnie innego.
Rosyjska historia oficjalna ery Putina sprytnie zmieniła nastawienie do komunizmu, czy wręcz stalinizmu. Zamiast jednoznacznego odcięcia się, wykorzystała drzemiącą w masach społeczeństwa nostalgię do wzmocnienia idei imperialnych. Stalin z wielkiego mordercy stał się kolejnym, potężnym imperatorem Rosji. Sierp i młot zaś z symbolu zbrodniczej dyktatury komunistycznej stał się symbolem czasów największej potęgi państwa rosyjskiego. Jeśli dziś kibice (ci prywatni i ci służbowi) demonstrować będą pod flagami z sierpem i młotem, będą propagować tutaj nie komunizm (a przynajmniej nie na pierwszym miejscu) a rosyjski imperializm. Ten, który gnębił nas o wiele, wiele dłużej. Nawet prawicowym dziennikarzom nie wypada o tym napisać?
*
komiks na dziś
